So ek trek die kombers oor my kop en lê oop voete

En stap die lang pad in my pa se groot skoene

So I pull the blanket over my head and lie feet open

and walk the long road in my father's big shoes

As ons staan op die einde van die lang pad langs die spoor

daars net donkerte daar voor ek staan en bewe

if we stand at the end of the long road next to the tracks

there's only darkness in front, I stand and shiver

dit raak swarter en daar is net stilte wat ek hoor

hou my hand styf vas langs jou sy

it gets darker and I hear only silence

hold my hand tightly next to your side

is jy nog lief vir my?

sal jy my by die hemel poorte kry?

Ons hou vas aan mekaar maar niemand gaan regtig joune wees nie

ons skryf briewe vir mekaar wat ons nooit regtig lees nie

want daar is altyd een verloorder in Russian Roulette

We hold each other tightly but no one will really be yours

We write each other letters that we never really read

because there's always one loser in Russian Roulette

ek moet uitgaan,

ek moet werk,

maar ek sit vas in die bed

I must go out,

I must work,

but sit stuck in bed

ek stap rond en soek sitplek in leë geboue

ek probeer myself vind in drank en leë verhoudings

I walk around and look for somewhere to sit in empty buildings

I try to find myself in drunk, empty relationships

ek sit en skryf gedigte, maar word my gedigte digkuns?

en ek skree volle bors in die aand met my kop in die kussing

I sit and write poems, but do my poems become art?

and I scream full chested in the night with my head in the pillow

ek lê vir ure in die bad met my kop onder die water

ek slaap elke oggend laat want die wêreld kan wag tot later

I lay for hours in the bath with my head under the water

I sleep every morning because the world can wait till later

ek moet wag,

nee,

aanbeweeg ontslae raak van my gevoellens

I must wait,

no,

move, break free of my emotions

must speed this up...

so ek stap, ek raak leeg met groot aksies sonder by bedoelings

ek sit alleen op een punt van die wipplank

ek bid alweer vir een sitvlak maar ek sit lank

en ek wag vir iemand om op te spring aan die eenkant

maar die vingers van my gevoelens krap diep krap diep in my verstand

So I walk, I get empty with big actions without underhand meanings

I sit alone on the end of the seesaw

I pray again for one seat but I sit long

and I wait for someone to spring up one one side

but the fingers of my emotions scratch deep in my mind

I'll pick this up later methinks